Ga eveneens naar de dokter als u een van de volgende symptomen vaststelt:
-Ingegroeide nagel.
-Snee, huidwonde, zweer, infectie…
-Verminderde gevoeligheid voor pijn, warmte of koude in het been of de voet.
-Een wijziging in de vorm van de voet.
Voeten zijn voortdurend aan het werk en worden maar al te vaak verwaarloosd. Hoewel voeten van nature een dikkere huid hebben, is die niet minder gevoelig. Als deze huid slecht gehydrateerd en geïrriteerd is, kan ze uitdrogen en zelfs beschadigd raken. Daarom zijn goede en speciaal aangepaste voetverzorgingsproducten een must
Op lange termijn kan diabetes tot bepaalde complicaties leiden, waaronder ook het ernstige probleem van de ‘diabetesvoet’. Hoewel dit gezondheidsprobleem nog maar weinig bekend is, komt het vaker voor dan men denkt. Ontdek in dit artikel essentiële informatie over deze belangrijke aandoening en over de oorzaken en oplossingen. Diabetesvoet is een belangrijk gezondheidsprobleem.
De oorzaken
Een teveel aan suiker in het bloed is toxisch en beschadigt onder andere de aders.
Daarom zijn de voeten van diabetespatiënten een erg kwetsbaar lichaamsdeel dat van nabij moet worden opgevolgd.
Diabetesvoet: wat u moet weten We zien meestal een toegenomen droogte van de huid, die kan leiden tot barstjes en kloven.
Bovendien kan de diabetesvoet, door een verzwakking van de zenuwen (of neuropathie), minder gevoelig worden. De patiënt kan zich dus kwetsen zonder zich er bewust van te zijn. Ook warmte en koude worden minder duidelijk ervaren. Er bestaat een risico van onopgemerkte verzwering. Bovendien genezen voeten die aangetast zijn door deze ziekte erg moeilijk. Het is dus van groot belang dat een diabetespatiënt dagelijks de toestand van zijn voeten controleert en ze met de grootste zorg behandelt.
Complicaties
Een klein wondje dat niets betekent voor een gezonde persoon, kan heel ernstige gevolgen hebben voor een diabetespatiënt: infectie, verzwering, vorming van een abces… in sommige gevallen is helaas een amputatie nog de enige oplossing.
Het is een fenomeen dat veel vaker voorkomt dan men zou denken.
Eelt is plaatselijke verdikking van de opperhuid, die ontstaat op plekken waar de huid wordt blootgesteld aan wrijving en/of druk. Door het wrijven van de opperhuid over een oppervlak wordt die ruwer en hard. Eelt is een beschermlaagje dat voorkomt dat de opperhuid beschadigd raakt. Een ander resultaat van wrijving of langdurige druk op
de huid is een blaar.
Oorzaak
Behandeling
Eelt kan men verwijderen door een eeltrasp te gebruiken, zo voorkomt men uitslag of uitbarsting van eelt.
Het beste is echter dat u een afspraak maakt met mij. Ik kan eelt en kloven wegsnijden, dan wordt het vakkundig weggehaald.
Op lange termijn kan diabetes tot bepaalde complicaties leiden, waaronder ook het ernstige probleem van de ‘diabetesvoet’. Hoewel dit gezondheidsprobleem nog maar weinig bekend is, komt het vaker voor dan men denkt. Ontdek in dit artikel essentiële informatie over deze belangrijke aandoening en over de oorzaken en oplossingen. Diabetesvoet is een belangrijk gezondheidsprobleem.
De oorzaken
Een teveel aan suiker in het bloed is toxisch en beschadigt onder andere de aders.
Daarom zijn de voeten van diabetespatiënten een erg kwetsbaar lichaamsdeel dat van nabij moet worden opgevolgd.
Diabetesvoet: wat u moet weten We zien meestal een toegenomen droogte van de huid, die kan leiden tot barstjes en kloven.
Bovendien kan de diabetesvoet, door een verzwakking van de zenuwen (of neuropathie), minder gevoelig worden. De patiënt kan zich dus kwetsen zonder zich er bewust van te zijn. Ook warmte en koude worden minder duidelijk ervaren. Er bestaat een risico van onopgemerkte verzwering. Bovendien genezen voeten die aangetast zijn door deze ziekte erg moeilijk. Het is dus van groot belang dat een diabetespatiënt dagelijks de toestand van zijn voeten controleert en ze met de grootste zorg behandelt.
Complicaties
Een klein wondje dat niets betekent voor een gezonde persoon, kan heel ernstige gevolgen hebben voor een diabetespatiënt: infectie, verzwering, vorming van een abces… in sommige gevallen is helaas een amputatie nog de enige oplossing.
Het is een fenomeen dat veel vaker voorkomt dan men zou denken.
Veel mensen hebben eelt op de hielen of voeten, de een meer dan de ander. Hielkoven ontstaan doordat het (overmatige) eelt te hard en te droog is geworden. De huid kan dan gaan barsten en openscheuren. Deze vaak verticale barstjes verkleuren soms wit en staan in sommige gevallen een beetje open. Dit kan zeer pijnlijk zijn, bloeden en zelfs gaan ontsteken. Bij het krijgen van kloven spelen een aantal zaken vaak een grote rol: een staand beroep, overgewicht, het dragen van open schoenen en slippers, het negeren van een droge huid en overmatig eelt, een afwijkende voetstand, diabetes en ouderdom.
Veel mensen hebben eelt op de hielen of voeten, de een meer dan de ander. Hielkoven ontstaan doordat het (overmatige) eelt te hard en te droog is geworden. De huid kan dan gaan barsten en openscheuren. Deze vaak verticale barstjes verkleuren soms wit en staan in sommige gevallen een beetje open. Dit kan zeer pijnlijk zijn, bloeden en zelfs gaan ontsteken. Bij het krijgen van kloven spelen een aantal zaken vaak een grote rol: een taand beroep, overgewicht, het dragen van open schoenen en slippers, het negeren van een droge huid en overmatig eelt, een afwijkende voetstand, diabetes en ouderdom.
Hoe zien ze eruit ?
Likdoorns zijn ronde verdikte eeltplekken op een drukpunt. Dat kan zijn onder de voetzool, vooral aan de voorzijde, of op de tenen daar waar de schoen knelt, of aan de zijkant van de tenen, of tussen de tenen. Likdoorns tussen de tenen kunnen verweekt zijn.
Hoe onstaan likdoorns ?
De belangrijkste oorzaken zijn slecht passend schoeisel (te smal, hoge hakken). Daarnaast kunnen standafwijkingen van de tenen (hamerteen, hallux valgus) of botuitgroeisels (exostosen) likdoorns veroorzaken. Bij een hamerteen of naar binnen gedraaide teen (hallux valgus) kan ook een pijnlijke eeltknobbel ontstaan over het uitstekende gewricht, dit wordt een bunion genoemd.
Hoe wordt de diagnose gesteld ?
Likdoorns zijn makkelijk te herkennen. De diagnose wordt gesteld op het beeld. Soms kan het moeilijk zijn om het verschil te zien tussen een likdoorn en een voetwrat. Het verschil is dat een likdoorn op een drukplek zit, en dat een wrat overal kan zitten. Door wat eelt weg te snijden wordt het verschil duidelijk: bij een wrat komen kleine zwarte puntjes in beeld, bij de likdoorn komt een hoornpit tevoorschijn.
Andere zaken die lijken op een likdoorn zijn drukplekken bij patiënten met suikerziekte of andere patiënten waarbij het gevoel aan de voeten gestoord is, een bunion (drukplek op een uitstekend botdeel van de grote teen), en een (erfelijke) verhoorning-stoornis van de voetzool. Als er bij het wegsnijden van eelt een gaatje tevoorschijn komt, of pus, dan moet men bedacht zijn op een zweer op een drukplek. Soms is er dan een opening naar een onderliggende infectiehaard in de huid of in het bot. In dat geval kan het nodig zijn om een röntgenfoto te maken.
Hoe wordt een likdoorn behandeld ?
Wegnemen van de druk
De belangrijkste maatregel om een likdoorn te voorkomen is zorgen dat er geen druk meer op komt. Dat betekent: schoenen dragen die ruim genoeg zijn. Hoge hakken en puntschoenen zijn geen goed idee bij likdoorns. Likdoorns kunnen verdwijnen door ze af te plakken met een zachte likdoornpleister of een ringvormige likdoornpleister, zodat de druk wordt weggenomen. Bij likdoorns tussen de tenen kunnen daar gaasjes of ander zacht materiaal tussen gedaan worden. Al deze materialen zijn te koop bij de drogist, supermarkt, of bij de apotheek.
Zelf verwijderen van een likdoorn
Een likdoorn kan worden verweekt met een zalf met salicylzuur er in, waardoor de hoornlaag dunner wordt. Er zijn ook speciale likdoornpleisters (salicylpleisters) die de huid verweken. Hardnekkige likdoorns kunnen worden verwijderd door de hoornlaag weg te schrapen met een mesje en uiteindelijk ook de eeltpit er uit te snijden met een mesje. Opgelet: dit kan echter pijnlijk zijn.
Door een pedicure behandeling
Als een likdoorn niet verdwijnt met de eenvoudige maatregelen zoals beter schoeisel, likdoornpleisters etcetera dan kunt u het beste een afspraak maken met mij. De huisarts doet het soms ook, evenals de dermatoloog. Maar een medische pedicure is de aangewezen persoon om dit te doen. Ik beschik over de ervaring en apparatuur om likdoorns adequaat te behandelen.
Blaren zijn oppervlakkige blaasjes en blazen in de huid. Ze zijn gevuld met helder vocht. Meestal zitten ze op plaatsen die aan te veel wrijving hebben blootgestaan.
Symptomen blaren
Meestal hebt u vooraf al gevoeld dat bepaalde plaatsen van uw voet(en) te veel belast werden. In eerste instantie ontstaat er lokale roodheid. Als u toch doorgaat met de belasting (bijvoorbeeld lopen) ontstaan daar later blaren.
Hoe ontstaan blaren?
Blaren ontstaan wanneer een deel van de huid erg veel wrijving te voorduren krijgt. Vooral als de huid vochtig is, ontstaan snel blaren. Eerst ontstaat op die plaats een rode plek. Als de wrijving daarna toch blijft bestaan, ontstaat een holte met vocht. De abnormale wrijving kan ontstaan door:
Is het ernstig en wat kunt u verwachten?
Kleine, niet al te pijnlijke blaren, kunt u het beste maar intact laten. Die genezen normaliter vanzelf in de loop van de tijd. Doorprikken van de blaren leidt juist vaker tot infectie.
Grote en pijnlijke blaren kunnen als volgt behandeld worden:
Wanneer naar de huisarts?
In de meeste gevallen worden voetblaren gezien bij grote sportevenementen zoals wandeltochten. Soms raakt een blaar geïnfecteerd. De blaar wordt dan rood en er ontstaat pus. Een dergelijke infectie heeft heel zelden zelfs een ontsteking van de lymfebanen en regionale lymfeklieren (in de liesstreek) tot gevolg. Loopt er vanaf de blaar een rode streep over de huid omhoog en/of heeft u last van pijnlijke en/of gezwollen lymfekliertjes in de liezen of oksel, neem dan contact op met uw huisartsenpraktijk.
Wat kunt u er zelf aan doen?
Het is erg belangrijk dat de kans op wrijving in de schoen zo klein mogelijk wordt.
Daarom moet vooraf aandacht geschonken worden aan de volgende zaken.
Algemene adviezen en voorzorgsmaatregelen
Zorg voor goed passende schoenen en sokken. Als u een grote wandeltocht gaat maken, is het raadzaam vooraf goed te trainen en schoenen te dragen die goed ingelopen zijn. Houdt uw voeten en sokken goed droog tijdens de wandeling. Probeer drukpunten te voorkomen. U kunt ze eventueel zelf aftapen, op de plaatsen waar veel wrijving optreedt. Als het pijn gaat doen, probeer dan te wisselen van drukpunten, b.v. door de schoenen iets anders te veteren, de sokken te wisselen of eventueel de drukplekken af
te schermen met pleisters of tape.
Wratten zijn verdikkingen van de huid, die kunnen worden gevormd door eelt dat de huid in groeit. In tegenstelling tot likdoorns, worden wratten veroorzaakt door een virus. Dit zijn virussen uit de familie van de Humane Papillomavirus (HPV). Wratten zijn dan ook besmettelijk, likdoorns zijn dit absoluut niet. Daarnaast zijn wratten vaak juist aan de buitenkant pijnlijker dan in het midden.
Wratten verdwijnen over het algemeen vanzelf. Dit kan alleen van enkele maanden tot enkele jaren duren. Daarom besluiten veel mensen dat ze er van af willen.
Wratten zijn erg besmettelijk. Omdat we ons irriteren aan wratten gaan we er vaak aan krabben of peuteren, waardoor het virus zich makkelijk kan verspreiden.
De wratten worden zichtbaar na ongeveer drie tot zes maanden dat iemand in contact is gekomen met het virus. Daarnaast worden wratten vaak via gymnastiekzalen, zwembaden en dergelijk doorgegeven. Bijna iedereen krijgt in zijn leven wel eens last van één of meerdere wratten. Ze kunnen overal zitten op vingers, voeten, knieën, handen, ellebogen en in het gezicht. Voetwratten komen zoals het woord al zegt voor op de voetzolen.
De voetwrat kent twee soorten:
U kunt de wratten door de dokter laten verwijderen, maar er zijn natuurlijk ook producten welke zeer goed helpen om de wrat te bestrijden. Er zijn wrattenpleisters en aanstip-methodes. Tevens is er de Wrattenpen, hiermee brand u de wrat in zijn geheel weg, de methode is niet geheel pijnloos, maar het doet aanzienlijk minder pijn dan het bevriezen bij de dokter! De voordelen zijn dat het echt werkt en dat de schoenen direct weer aan kunnen. Wees wel voorzichtig, de Wrattenpen wordt erg heet en een brandwond is zo gemaakt.
Voetschimmel wordt ook wel zwemmerseczeem genoemd. Klachten zijn vaak huidschilfertjes en kloofjes tussen de tenen, soms met jeuk. Ook kunnen de voeten door de groei van bacteriën in de vochtige schilfers onaangenaam ruiken. Soms zijn de schilfers grijs-wit maar kunnen ook rode schilferende plekken met blaasjes ontstaan. Dit kan aan de voetzool of aan de rand van de voet ontstaan.
Om dit te voorkomen kunt u het volgende doen:
Een goede behandeling is noodzakelijk, daar voetschimmel niet alleen erg vervelend maar ook besmettelijk is. Voetschimmel komt vooral voor bij mensen met een verminderde weerstand, ouderen en diabetici. Maak een afspraak voor een behandeling en we bespreken de producten die u helpen deze kwaal te bestrijden.
Zweetvoeten kunnen ontstaan als de vocht- en warmte huishouding in je schoenen niet optimaal is. Er ontstaat dan een disbalans in de bacteriële huishouding van je voeten. Daardoor gaan je voeten sneller zweten en ontstaat de onaangename geur. Vooral de geur is het probleem, wat vooral in de sociale omgang een probleem kan zijn.
Daarnaast voelen de voeten constant vochtig aan, en daardoor kunnen ze ook nog eens vaak de hele dag koud aanvoelen. Daarnaast raakt de huid door de onnatuurlijke vochthuishouding ook nog eens extra gevoelig voor voetklachten als voetschimmel en nagelschimmel. De onaangename geur van zweetvoeten wordt veroorzaakt door bacteriën die zich thuis voelen in een vochtig en warm milieu en zich vermeerderen.
Bij zweetvoeten kunnen er in ernstige vorm ook kratervormige putjes onder de voet of op de hiel ontstaan, dat heet Pitted Keratolysis. Zonder zweterige voeten kunnen de bacteriën zich moeilijk voortplanten. Zolang ze in leven zijn veroorzaken de bacteriën geen klachten, maar als ze afsterven ontstaat de typische onaangename geur. De reden dat de voeten zweterig zijn kan verschillende oorzaken hebben. Slecht, niet ademend schoeisel is een van de voornaamste oorzaken, net als het niet wisselen of langdurig dragen van dezelfde schoenen en sokken en gebrek aan persoonlijke hygiëne. Tenslotte kunnen ook andere ziekten overmatig zweten veroorzaken, zoals bv sommige schildklier- of stofwisselingsziekten.
Zweetvoeten kunnen op een paar manieren behandeld worden:
De Bromhidrosis en een chronische aandoening waarbij de geur afkomstig van de huid onaangenaam. Wanneer en bijzonder intens of aanzienlijk interfereren met het sociale leven, de Bromhidrosis veronderstelt pathologische aspecten en vereist specialistische behandeling.
De stoornis en grotendeels gerelateerd aan de afscheiding geproduceerd door apocriene klieren; kan constitutioneel zijn of afhankelijk van veranderingen in de huid van bepaalde onderdelen (handen, voeten) of meer van de lagen van de epidermis (zoals bij bepaalde bacteriële of schimmelinfecties). De Bromhidrosis meestal van invloed op individuen in de post-puberale, maar de incidentie en nog steeds beschouwd als zeldzaam.
Fysiologisch het lichaam verspreidt een karakteristieke geur: dit hangt vooral af van de soort en hoeveelheid van de bacteriële flora, welke stoffen uitgescheiden door zweetklieren of afgeleid keratinocyten metaboliseert (= hoofdhuid zweet en talg; oksel zweet =; = voeten zweet en keratine) . Ook het optreden van bepaalde factoren, zoals de aanwezigheid van pathologische aandoeningen kan hormonale veranderingen van een gezonde persoon, sommige voedingsmiddelen en inname van bepaalde geneesmiddelen beïnvloeden lichaamsgeur.
De zweetklieren zijn voornamelijk verdeeld in twee soorten: eccriene klieren en apocrine.
Hoewel beide soorten Bromhidrosis kunnen voorkomen bij mensen van elk ras, geslacht en leeftijd, zijn er enkele verschillen tussen de twee vormen:
Bromhidrosis en hyperhidrose
De rol van de hyperhidrosis (overmatige afscheiding van de exocriene klieren) in de pathogenese van Bromhidrosis is nog niet duidelijk:
Oorzaken van Bromhidrosis
De belangrijkste oorzaak leidt tot de productie van slechte geur geassocieerd met afscheiding van zweet, kan door een afwijking in de hoeveelheid en kwaliteit van dit verschijnsel. Het zweet dat het huidoppervlak en aanvankelijk geurloos bereikt: overmatige afscheiding uit de eccriene of apocrine klieren wordt aangevallen door inheemse bacteriën die op onze huid, waarvan sommige vluchtige stoffen die kunnen worden produceren, in sommige gevallen, slechte geur. In de handen, bijvoorbeeld, en maceratie van keratine geïnduceerd door de overmaat zweet een onaangename geur produceren.
Factoren zoals onvoldoende hygiëne, ziekte of huid, hyperhidrosis of overmatige groei van de bacteriële flora huid, kan bijdragen aan het ontstaan van de ziekte.
Verscheidene omstandigheden die het optreden van Bromhidrosis gunst zij zijn:
Vertrouwd: de meerderheid van de patiënten en familie getroffen door Bromhidrosis. Een klinische studie stelt een model van autosomaal dominante overerving.
Sommige medische teksten getraceerd de oorsprong van de geur in omstandigheden zoals jicht, scheurbuik, of tyfus, als gevolg van de extractie van metabolieten in zweet.
Anhidrosis/ hypohydrosis houdt in dat zweten onmogelijk is en afscheiding van huidsmeer onder de voet geheel is opgehouden. Als de huid door ouderdom, zwakte of ziekte atrofisch (geslonken in omvang en massa) is geworden, dan zijn ook de zweet- en talgklieren atrofisch is hun functie verminderd of opgeheven. Onder de voetzolen zit op plaatsen die onderhevig zijn aan druk, zeer harde eeltvorming, de voet is dor en droog. Hierdoor zullen vooral aan de randen van de nagelplooi en aan de hiel barstjes ontstaan die zeer pijnlijk zijn en moeilijk genezen. De gehele voetzoolhuid doet perkamentachtig aan.
Voorzichtige voetbehandeling is noodzakelijk om wondjes te voorkomen.
Wintertenen ook wel perniones genoemd, verwijzen naar een abnormale reactie van de huid op kou. Bij deze aandoening krijg je na blootstelling aan kou een pijnlijke, roodblauwe zwelling van de huid. Dit kan, zoals de naam al suggereert, gebeuren op je vingers en je tenen, maar in ernstigere gevallen ook op je kuiten, bovenbenen, billen,
neus en oren. De aandoening treedt vooral in de herfst- en wintermaanden op en wordt naast kou ook uitgelokt door vochtige lucht (dit geleidt de kou beter). Hoewel wintervoeten erg veel hinder kunnen veroorzaken, is het een onschuldige aandoening. Wintertenen moeten niet worden verward met het fenomeen van Raynaud, dat qua klachten erop lijkt, maar een andere onderliggende oorzaak heeft.
Oorzaken van wintertenen
De bloedvaatjes in je huid passen zich normaal gesproken aan aan de omgevingstemperatuur. Zo worden ze bij kou wat nauwer, om de warmte binnen te houden en de kerntemperatuur van het lichaam op peil te houden. Daarna verwijden ze weer, om de bloeddoorstroming op gang te houden en ervoor te zorgen dat de huid geen gevaarlijk lage temperatuur krijgt. In het geval van wintertenen en wintervingers is dat proces verstoord. De wat dieper in de huid gelegen grotere bloedvaten vernauwen, terwijl de allerkleinste bloedvaatjes juist uitzetten. Hierdoor ontstaat de roodblauwe kleur van de huid en de zwelling.
Het is niet precies bekend waarom de één wel last krijgt van wintervoeten. Waarschijnlijk speelt erfelijkheid een rol. Vrouwen hebben vaker last van deze aandoening dan mannen. Risicogroepen voor wintertenen en wintervingers zijn mensen die voor hun beroep te maken hebben met koude en vochtige lucht, zoals boeren. Ook het dragen van strakke sokken en schoenen speelt een rol. Het gebruik van bèta-blokkers (bijvoorbeeld bij een hoge bloeddruk) kan bijdragen aan het ontstaan van de aandoening.
Symptomen van wintertenen
Een symptoom waaraan je wintertenen kunt herkennen zijn zwellingen op de aangedane plekken. De gezwollen plekken zijn blauwrood, geven een pijnlijk branderig gevoel en jeuken. Soms komen er zelfs zweren, blaren of wondjes op te zitten. Soms kunnen er zelfs infecties optreden. Van buitenaf kan iemand voelen dat je koude handen, koude vingers en koude voeten en tenen hebt terwijl je zelf het gevoel hebt dat de huid op die plaatsen gloeit.
De symptomen komen vrij plotseling opzetten maar verdwijnen ook vanzelf weer, meestal binnen een week of twee. De klachten komen wel weer gemakkelijk terug bij een volgende periode van kou.
Diabetes mellitus, ook wel suikerziekte genoemd, is een aandoening waarbij de bloedglucoseconcentratie in het bloed bij herhaling verhoogd is.
De ziekte gaat gepaard met een absoluut of relatief tekort van het hormoon insuline dat in de alvleesklier wordt gemaakt.
Er bestaan verschillende vormen van diabetes mellitus:
Op lange termijn kunnen er specifieke diabetescomplicaties ontstaan, met meestal in het oog, de nieren en de zenuwen. De laatste complicaties dragen bij aan diabetische voetproblemen.
Er zijn veel verschillende klachten op het gebied van de diabetische voet. Voeten kunnen gevoelloos of juist pijnlijk zijn. Voeten kunnen warm en rood of juist koud zijn. Mensen kunnen wonden hebben die niet vanzelf dicht gaan.
Omdat in de voeten zowel de zenuwen als de bloedvaten aangedaan kunnen zijn is het van groot belang de voeten goed te controleren. Het gevoel in de voeten verminderd, waardoor extra controle van de voeten op wondjes etc.van belang is. U kunt dit doen door dagelijks de voeten te inspecteren op bijvoorbeeld wondjes en ingegroeide teennagels.
Wat is oedeem?
Oedeem is een overmatige ophoping van vocht in een bepaald lichaamsdeel. Door het vasthouden van vocht zwelt het lichaamsdeel op.
Oorzaken van oedeem
Oedeem ontstaat doordat er meer vocht wordt aangevoerd dan er wordt afgevoerd. Het hoopt zich dan op in je lichaam. Oedeem is vrijwel altijd een symptoom van een andere ziekte. Een aantal aandoeningen waar oedeem bij kan voorkomen zijn:
Symptomen van oedeem
Een bekend symptoom van oedeem is gewichtstoename. Omdat er meer vocht in je lichaam zit, word je ook zwaarder. Je kan in enkele dagen tijd wel twee kilo aankomen.
Andere symptomen zijn afhankelijk van de plaats waar de oedeem zich bevindt:
Bij oedeem in de benen, voeten of enkels blijft er vaak een putje achter nadat je enige tijd op de gezwollen plek hebt gedrukt (pitting oedeem).
Bij oedeem in de longen zijn hoesten en kortademigheid bekende symptomen.
Bij allergisch contacteczeem veroorzaakt je huid een allergische reactie
op een bepaalde stof (allergeen). Meestal is de reactie alleen te zien
op de plaats waar de allergeen in aanraking kwam met de huid. Ook op je
voeten kun je last krijgen van contacteczeem door bijvoorbeeld het
gebruik van een bepaalde voetcrème of douchegel.
Psoriasis is een chronische huidziekte gekenmerkt door rode vlekken
bedekt met witte schilfers. Vaak voelen deze vlekken verdikt aan. De
huiduitslag komt vooral voor op de hoofdhuid, de strekzijde van knieën
en ellebogen, de onderkant van de rug, de benen en armen, de handen en
voeten, de lichaamsplooien en het gezicht (vrij zeldzaam). Een
veralgemeende vorm over het hele lichaam is zeldzaam.
Soms treden
nagelafwijkingen (putjes, dystrofie) of artritis (vingers, tenen) op.
Psoriasis komt vaak voor met arthritis (10%), met de ziekte van Crohn
e.a. Psoriasis heeft geen invloed op andere mogelijke ziektes. De ziekte
komt dikwijls familiaal voor. Mensen worden met psoriasis geboren.
Iedere persoon die de voorbeschiktheid heeft kan in zijn/haar leven
psoriasis ontwikkelen. Dit betekent dat je niet noodzakelijk psoriasis
zal krijgen, ook al heb je de voorbeschiktheid. Er bestaat ongeveer 10
procent kans dat een kind psoriasis krijgt indien één ouder psoriasis
heeft; 50 procent kans indien beide ouders psoriasis hebben.
Oorzaken
De
preciese oorzaak van psoriasis is onbekend. Men vermoed dat het gaat om
een immuniteitsstoornis waarbij ons immuunsysteem een verkeerd signaal
geeft waardoor de groeicyclus van de huidcellen versneld wordt. Normaal
vernieuwt de huid zich om de maand. In een psoriasisletsel evenwel
treedt de celdeling in de opperhuid in zeer hoog tempo op, zodat de
cellen zich ongveer 6 maal meer dan normaal in de richting van de
buitenste laag van de huid verplaatsen. Daardoor treedt verhoorning of
schilfervorming op. Schilfers zijn dus eigenlijk niets anders dan
onrijpe huidcellen, die te vroeg zijn afgestoten.
Enkel mensen met de
erfelijke predispositie (voorbeschiktheid) krijgen deze huidkwaal.
Psoriasis is daarenboven ook een stressgevoelige ziekte. Stress moet
dan in zijn ruimste betekenis opgevat worden. Bewezen is bijvoorbeeld
dat bij studenten in de blokperiode, bij gehuwden met
gezinsmoeilijkheden,… de psoriasis uitbreekt of verergert. Anderzijds
kan de psoriasis verminderen of zelfs helemaal verdwijnen wanneer een
persoon zich happy voelt of met vakantie gaat. Andere uitlokkende
factoren kunnen zijn: irritatie of wrijving, een kwetsuur, infecties
gepaard gaande met koorts, invloed van de hormonen bij vrouwen, bepaalde
geneesmiddelen en het klimaat. Belangrijk om weten is dat psoriasis NIET besmettelijk is.
Psoriasisbehandelingen
De
medicatie bij psoriasis bestrijdt de gevolgen en niet de ziekte zelf.
Geen enkele behandeling kan dus blijvende genezing garanderen. Verder
wijzen wij erop dat medicatie die bij de ene persoon goed werkt bij een
andere misschien geen enkel resultaat zal geven.
Bepaalde
medicatie heeft zoveel nevenwerkingen dat je gezondheid er ernstig door
geschaad wordt. Sommige behandelingen zijn er vooral op gericht om de
huid tijdelijk te ‘reinigen’, andere zijn er meer op gericht om de
ziekte onder controle te houden en opstoten te voorkomen. Doorgaans zal
men, in functie van de ernst van de ziekte, beginnen met de lichtere
behandelingen en zo nodig geleidelijk aan overschakelen op een andere
behandeling. Men kan soms beter resultaat halen door combineren (2 of
meer behandelingen tegelijkertijd) en roteren (de behandelingen
afwisselen).
Er zijn 3 grote categorieën van behandelwijzen:
Ik kan alvast helpen om de symptomen te verlichten.
Atopisch eczeem (ook constitutioneel eczeem genoemd) kan zowel bij jong
als oud voorkomen. Per leeftijdscategorie kunnen de plaatsen waar het
eczeem zit, verschillen. Bij kinderen vanaf 10 jaar en ouder en
volwassenen kan eczeem zich voordoen op de voeten. Je kunt last hebben
van jeuk en/of roodheid.
Symptomen constitutioneel eczeem
Constitutioneel
eczeem kunt u aan een aantal kenmerken herkennen, met name aan de
combinatie hiervan. Het begin van de klachten, het type
huidveranderingen, de hevige jeuk en het wisselend beloop zijn de
belangrijkste.
Jeuk, Constitutioneel eczeem geeft een
allesoverheersende, zeer hevige jeuk die vaak in aanvallen optreedt. Met
name ’ s avonds en ’s nachts kan de jeuk opspelen. Het kind móet
krabben en kan de neiging daartoe niet onderdrukken. Het krabt of wrijft
net zo lang, vaak onbewust, totdat de huid kapot is. Deze kinderen zijn
’s nachts onrustig en slapen slecht. Over jeuk kunt u eventueel meer
lezen in de dokterdokter.nl informatiefolder ‘Jeuk’.
Wisselend beeld
Constitutioneel
eczeem gaat altijd gepaard met exacerbaties (opflikkeringen,
verergeringen) en remissies (verminderingen) van de huidafwijkingen.
Hoe ontstaat constitutioneel eczeem?
Constitutioneel
eczeem kan het gevolg zijn van een allergische reactie, hoewel een
allergie lang niet altijd aantoonbaar is. Deze reactie kan optreden bij
kinderen met een allergische aanleg, ook wel atopische constitutie. Er
zijn factoren die het eczeem kunnen verergeren.
Allergische reactie
Bij
kinderen met constitutioneel eczeem op basis van een allergie reageert
het afweersysteem ten onrechte op normale, onschadelijke stoffen.
Stoffen
uit de voeding, deeltjes die worden ingeademd of stoffen die via de
huid het lichaam binnenkomen, worden door het afweersysteem van het
lichaam ten onrechte als indringers gezien. Er komt een
ontstekingsreactie waarbij histamine vrijkomt. Deze stof is mede
verantwoordelijk voor de kenmerkende huidsymptomen van het
constitutionele eczeem. Er zijn zeer veel andere stoffen bij de
huidreactie betrokken, waarin artsen geleidelijk meer inzicht krijgen.
Atopische constitutie
Bij
constitutioneel eczeem speelt de erfelijke aanleg om allergisch te
kunnen reageren een belangrijke rol. Dit wordt atopische constitutie
genoemd.
Als (één van) de ouders en/of een ouder broertje of zusje
last heeft van een allergie, is de kans groter dat een kind een
atopische constitutie heeft bij de geboorte. Deze kans stijgt verder
naarmate meer gezinsleden dergelijke klachten hebben (gehad).
Beïnvloedende factoren
Factoren die het eczeem kunnen beïnvloeden, zijn:
Is het ernstig en wat kunt u verwachten?
Verloop van het eczeem
Constitutioneel
eczeem is meestal een self-limiting disease, dat wil zeggen dat het
vanzelf overgaat. Het eczeem verdwijnt in principe zonder littekens na
te laten. Als er echter zo hard gekrabd is dat er flinke wondjes zijn
ontstaan, kunnen er wel littekens achterblijven. Ook wordt, vooral bij
de gepigmenteerde huid nogal eens kleurverschil (donkere of juist
lichtere vlekken) gezien, dat vaak in de loop van jaren geleidelijk
bijtrekt. Veel mensen die ooit constitutioneel eczeem hebben gehad,
houden last van een droge, gevoelige huid die snel schilfert.
Behandelingsmogelijkheden
Constitutioneel
eczeem kan ontsierend zijn en jeukt hevig. De huisarts kan
verschillende zalven voorschrijven om deze symptomen te bestrijden.
Wanneer het eczeem nattend is (dauwworm), krijgt uw kind meestal een
zinkolie of crème die de huid indroogt. Is het eczeem echter droog, dan
wordt vaak een vette crème of zalf voorgeschreven. De jeuk en roodheid
kan verminderen door het gebruik van een teerzalf of een hormoonzalf.
Teerzalf wordt steeds minder gebruikt omdat het erg vies ruikt en
vlekken veroorzaakt in kleding en beddengoed. Hormoonzalven kunnen als u
ze volgens voorschrift gebruikt, geen kwaad. Wel kan bij intensief
smeren de huid verkleuren of dunner worden; dit herstelt vaak als met
smeren wordt gestopt. De behandeling van constitutioneel eczeem is
maatwerk en kan daarom verschillend zijn.
Bij hamertenen is sprake van een pathologische flexiestand in het proximale interphalangeale gewricht. Het distale interphalangeale gewricht blijft recht of gaat in dorsaalflexie. Er ontstaat vaak subluxatie in de metatarsophalangeaal gewrichten. Waarschijnlijk speelt het langdurig dragen van schoeisel met een foutieve pasvorm een belangrijke rol bij het ontstaan van hamertenen. Mogelijk spelen ook erfelijke factoren een rol. Deze aandoening kan zowel gecorrigeerd als gestabiliseerd worden met oa silicone- orthesen die de podoloog maakt.
Een klauwteen staat twee maal gekromd.Niet alleen werken de kleine spiertjes niet meer, maar ook het slijmvlies van het gewricht ontsteekt. Als de gewrichtjes nog soepel zijn, kunnen ze behandeld worden.
Overrijdende tenen is een vervorming waar 1 of meerdere tenen op een andere teen ligt. Overrijdende tenen hebben vaak als oorzaak te nauwe schoenen. Veel ziet men het in combinatie met hallux valgus. Eveneens kan dit gecorrigeerd worden met silicone – orthesen.
De hallux valgus kan een familiaire aanleg zijn, maar ook veroorzaakt worden door verkeerd schoeisel. Door verslapping van spieren komen bepaalde beenderen in een andere hoek te staan en trekken andere spieren de teen nog meer uit het lood. Het kapsel bij het gewricht rekt uit, er kan een slijmbeurs (bursa) ontstaan, welke kan ontsteken en er kan zich kalkafzetting op de gewrichtranden vormen, waardoor de tenen stijf gaat staan (hallux rigidus) vaak gepaard gaan met artrose in het gewricht. Door goede schoenen en voetcorrecties kan men erger voorkomen en soms herstellen. In het uiterste geval kan een operatie uitkomst brengen, maar lost het probleem niet definitief op.
Platvoeten (pes planus)
Echte platvoeten (pes planus) is een aangeboren afwijking en komt zelden voor. Over het algemeen hebben mensen vaker last van zogenaamde functionele platvoeten waarbij de voet/ enkel naar binnenrollen en de boog van de voet (het voetgewelf) tijdens het lopen bijna volledig doorzakt, als gevolg van overpronatie. Het lijkt dan of men platvoeten heeft, maar dit is niet het geval. Bij vroegtijdige behandeling; corrigerende zolen kan problemen op latere leeftijd vermeden worden. Een goede test om uit te vinden of men echte of functionele platvoeten heeft, is wanneer je de tenen vastpakt en omhoog naar zich toe trekt (zittend op een stoel). Bij functionele platvoeten verschijnt er een holte onder de voet – de voetboog komt iets omhoog. Bij echte platvoeten gebeurt er niets en heeft men vaak moeite om de tenen op te lichten. Met echte platvoeten, is bij het rechtopstaan totaal geen voetgewelf aanwezig. Met het ouder worden zakt de voetboog door en onze voeten worden iets langer. Men heeft vaak een halve schoenmaat groter nodig dan vroeger. Mensen met functionele platvoeten (ofwel doorgezakte voeten) hebben vaak voet- klachten en soms ook last van knie- en rugpijn. Met corrigerende zolen gaan we de voetklachten gaan voorkomen en behandelen.
Holvoeten (pes cavus)
Hoewel een hoge wreef mooi toont, heeft een holvoet vaak maar weinig draagvlakken, waardoor de druk per cm² groter wordt en voorvoetklachten optreden. Dit gaat vaak gepaard met hamertenen, overgevoelige voetzolen en een verhoogde spierspanning. Lage rug-, nek- en voorvoetspijnen kunnen hier voorkomen. De klachten nemen toe bij rust ( zoals staan, liggen en zitten) en nemen terug af bij bewegen. De klachten kunnen aangepakt worden met een podologische zool.
Als Gespecialiseerde Voetverzorgster help ik je bij elke stap richting sterke, gezonde en prachtige voeten.
Waar wacht je nog op? Contacteer mij vandaag.
